ΖΩΡΖ ΦΕΝΤΩ | ΡΑΦΤΗΣ ΚΥΡΙΩΝ
Στον Ράφτη κυριών, το πιο γνωστό ίσως έργο του Φεντώ, υιοθετείται η πετυχημένη συνταγή: ερωτικές απιστίες και ζήλιες, παρεξηγήσεις και ανατροπές, απρόσμενες και ανεπιθύμητες συναντήσεις που οδηγούν σε απίθανες λύσεις, και όλα τα παραπάνω κουρδισμένα σε tempo και ένταση που σου κόβουν την ανάσα.
Ο Φεντώ ακουμπάει στο είδος του vaudeville που μεσουρανεί εκείνον τον καιρό με διάθεση ανανέωσης. Κάνει χρήση της γερής φόρμας, του γρήγορου έως και αδυσώπητου ρυθμού, της φαινομενικά «ανάλαφρης» πλοκής του είδους, προκειμένου να διεισδύσει ανενόχλητος στα κακώς κείμενα της εποχής του και να στήσει με μαεστρία έναν αποκαλυπτικό καθρέφτη των ηθών της αστικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, η οποία στο έργο του αναγνωρίζει το είδωλό της: σε αυτόν τον κόσμο, η υποκρισία είναι απολύτως δικαιολογημένη και το κυνήγι της εξωσυζυγικής περιπέτειας κοινωνικώς επιτρεπτό, με μοναδικό όμως και απαράβατο όρο η δημόσια εικόνα και τα κοινωνικά προσχήματα να παραμένουν ακλόνητα.
Για να επιτευχθεί αυτό, οι ήρωες οδηγούνται σε τέτοιες καταστάσεις όπου, αν αφαιρούσε κανείς την κωμικότητα, περισσότερο τραγικές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Όμως εδώ το ίδιο το κωμικό είναι η αλήθεια, η αλήθεια που αποκαλύπτεται με τρόπο ανακουφιστικό, δηλαδή αστείο.
Άννα Ελεφάντη
(από το επίμετρο της έκδοσης)
