ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΡΜΟΡΗΣ | ΑΜΥΝΤΑΣ
Ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος γράφει: «Το 1745 τυπώνεται ανωνύμως στη Βενετία μια ελεύθερη μετάφραση στην τότε ομιλουμένη ελληνική και σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο της θρυλικής κωμωδίας του Torquato Tasso Aminta (1573).
Πριν από χρόνια είχα την τύχη να ανακαλύψω πως κάτω απ’ την ανωνυμία κρυβόταν ο επτανήσιος από τα Κύθηρα ιατροφιλόσοφος και ποιητής Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790). Ο Αμύντας ανήκει στην ονομαζόμενη «ποιμενική κωμωδία» (commedia pastorale) και ξετυλίγεται σε δάση όπου κυκλοφορούν ερωτευμένοι βοσκοί, πρόβατα, παρθένες “αμαζόνες”, αλλά και άγρια ανύπαρκτα στην Ευρώπη θηρία, καθώς και μυθικά πρόσωπα, όπως σάτυροι, δράκοι και θεοί του έρωτα. Η μόδα αυτών των έργων επηρέασε την πανευρωπαϊκή δραματουργία, ακόμη και τον Σαίξπηρ (Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας, Όπως σας αρέσει, Τρικυμία κ.ά.).
Υπάρχουν και ελληνικά ανάλογα κείμενα, όπως η Πανώρια του Ρεθυμνιώτη Τζώρτζη Χορτάτση (τέλη 16ου αι.) κ.ά.». «Ο Αμύντας του Μόρμορη είναι “άλλο” έργο από τον Aminta του Τάσσο. […] Εάν μάλιστα ο Μόρμορης είχε θέσει ως τίτλο της ελεύθερης ανάπλασής του το όνομα Σίλβια (είναι η ηρωίδα του έργου) ή οποιονδήποτε άλλο τίτλο, χωρίς να έχει την εντιμότητα να αναφέρει το όνομα του Τάσσο, τότε σίγουρα θα μιλούσαμε για έργο του Μόρμορη, που έχει ως πρότυπό του τον Amintaτου Τάσσο».
