O ΙΒΑΝ ΒΙΡΙΠΑΓΕΦ στο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ
Το Βιβλιοπωλείο της Κάπα έχει τη χαρά να φιλοξενήσει την ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ στις 5.30μ.μ. τον διεθνώς αναγνωρισμένο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ιβάν Βιριπάγεφ σε μια ιδιαίτερη βραδιά συνάντησης με το κοινό. Ο σημαντικός δημιουργός του σύγχρονου ευρωπαϊκού θεάτρου θα μιλήσει για το έργο του, τη σχέση του με τη γραφή και το θέατρο, καθώς και για τη νέα του έκδοση στα ελληνικά.
Σας προσκαλούμε να παρευρεθείτε σε αυτή τη μοναδική εκδήλωση, να γνωρίσετε από κοντά τον δημιουργό και να συμμετάσχετε στη συζήτηση που θα ακολουθήσει.
ΠΟΤΕ; Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2025, στις 17.30
ΠΟΥ; Βιβλιοπωλείο ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ, Σόλωνος 103
Δείτε τα βιβλία του
Mahamaya Electronic Devices
Το Mahamaya Electronic Devices είναι το τελευταίο κείμενο του Ιβάν Βιριπάγεφ, γραμμένο το 2022. Πρόκειται για έναν διάλογο (ή μονόλογο) τεσσάρων φωνών, που ρωτούν και απαντούν με καταιγιστικό ρυθμό πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα της ύπαρξης.
Οι θεματικές του έργου αγγίζουν με τόλμη και οξύτητα τα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης εμπειρίας: σεξ, αγάπη, έρωτας, ναρκωτικά, ζωή, συνείδηση, πόλεμος και Θεός.
Το έργο έχει ήδη ταξιδέψει διεθνώς, με παραστάσεις σε Ινδονησία, Πολωνία, Μολδαβία, Ρουμανία, Γερμανία, Αυστρία, Λιθουανία, Ιταλία και Κύπρο, ανεβασμένο σε αγγλικά, ρωσικά, ουκρανικά και ρουμανικά. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται και στην Ελλάδα, σε ελληνική μετάφραση.
ΟΞΥΓΟΝΟ
«Τι είναι για σένα οξυγόνο;»
Το Οξυγόνο, έργο-μανιφέστο της γενιάς των 00s, γράφτηκε ως θεατρική πρόζα ειπωμένη από δύο πρόσωπα – ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Η παράσταση, δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη, εκκινεί από το ανάποδο του «Ου φονεύσεις» και καταλήγει σε μια βιβλική Αποκάλυψη.
«Γράφω για μια γενιά μορφωμένων νέων που δεν πολυπηγαίνει στο θέατρο» δήλωσε το 2003 ο Ιβάν Βιριπάγεφ, ο κορυφαίος εκπρόσωπος της Νέας Ρωσικής δραματουργίας, επικηρυγμένος από το ρωσικό καθεστώς και πολιτογραφημένος Πολωνός.
Η έκδοση περιλαμβάνει δύο κείμενα: «τη μετάφραση, που είναι ακριβής και πιστή στο πρωτότυπο, όμως δεν έχει τη ροή και την ηχητική πολυπλοκότητά του, και μια διασκευή – απόδοση που έχει τη μουσικότητα που χρειάζεται αλλά και πολλές αλλαγές, κοψίματα και προσθήκες, που είναι όμως σύμφωνα –πιστεύω– με το πνεύμα του συγγραφέα», αναφέρει ο Γιώργος Κουτλής, ο οποίος μετέφρασε το έργο. Και προσθέτει, αναφορικά με τη διασκευή που έκανε σε συνεργασία με τον Βασίλη Μαγουλιώτη: «Οι εναλλαγές του ύφους και ο ρυθμός της γραφής δημιουργούν μια δραματουργία στη φόρμα της γλώσσας, ένα γλωσσικό κολάζ τρομερά πρωτότυπο. […]
Επιλέξαμε να προσαρμόσουμε το έργο ώστε να επικοινωνεί πιο εύκολα με το σημερινό κοινό. Λείπουν λοιπόν πολλές αναφορές που έχει το πρωτότυπο σε γεγονότα της εποχής που γράφτηκε ή σε στοιχεία της ρωσικής κουλτούρας που είναι άγνωστα στον Έλληνα θεατή».
ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ
Σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντώνται για να συζητήσουν το περίπλοκο Ιρανικό Ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και οδηγείται σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ερώτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής.
«Τι μένει λοιπόν στους ανθρώπους όταν συνειδητοποιούν τη “φυλακή της ανθρωπινότητας”; Τι μένει στους ανθρώπους όταν έχουν δοκιμάσει τον πόλεμο; Την καταστολή; Τη βία; Την καταπάτηση του συνανθρώπου και των δικαιωμάτων του; Την επώδυνη αποτυχία όλων αυτών;» αναφέρει ο σκηνοθέτης της παράστασης. Περνώντας από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο αναζητά τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, συνδέοντας το «πολιτικό» με το «προσωπικό» και εμμένοντας στο δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει η έλλειψη επικοινωνίας και η απουσία αγάπης.