ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΗΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ του Βασίλη Ξ. Σπηλιωτόπουλου στο μουσείο Μπενάκη

Με επιτυχία, στην κύρια αίθουσα του Μουσείου Μπενάκη της οδού Κουμπάρη, ανάμεσα στα γοητευτικά εκθέματα, συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου για να παρευρεθούν στη ζεστή, όσο και συγκινητική παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Ξ. Σπηλιωτόπουλου «Λαθρεπιβάτης μιας ζωής», η οποία έγινε στις 8 Απριλίου. Η Λιάνα Τσομπάνογλου του Μουσείου Μπενάκη επιμελήθηκε την εκδήλωση σε κάθε της λεπτομέρεια, με την πολύτιμη βοήθεια της Γεωργίας Γιαννακούλια της ΚΑΠΑ Εκδοτικής.

Κατά την ώρα της προσέλευσης σε μια οθόνη προβάλλονταν εικόνες των τελευταίων χρόνων του 19 ου και αρχών του 20ου αιώνα ως την Ρωσική Επανάσταση, έτσι που οι παρευρισκόμενοι εισάγονταν στο πνεύμα της εποχής του βιβλίου. Το έργο του Βασίλη Ξ. Σπηλιωτόπουλου είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο αφορά τις ιστορικές εξελίξεις στην Ρωσική αυτοκρατορία από το 1881 ως την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και την Ρωσική Επανάσταση. Το πόνημα του κυρίου Σπηλιωτόπουλου στο μεγαλύτερο του μέρος περιγράφει ιστορικά γεγονότα και είναι αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας.

Κατά την έναρξη της εκδήλωσης μίλησε η αντιπρόεδρος του Συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ φίλων παιδιών με καρκίνο, στον οποίο ο συγγραφέας έχει δωρίσει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του από τις πωλήσεις του βιβλίου. Η κυρία Μανώλη αναφέρθηκε στο εμβληματικό έργο της ιδρύτριας του συλλόγου Μαριάννας Βαρδινογιάννη και ευχαρίστησε με τα πιο θερμά λόγια τον συγγραφέα, ο οποίος έχει προσβληθεί και ο ίδιος από τρεις πρωτογενείς καρκίνους.

Αμέσως μετά τον λόγο πήρε η συντονίστρια της παρουσίασης, η δημοσιογράφος της Καθημερινής, η εξαίρετη Ξένια Κουναλάκη, η οποία ανάμεσα σε άλλα ανέφερε:
“…μ αρέσει που αποτολμά το μεγάλο, ογκώδες μυθιστόρημα γεμάτο δραματικές ανατροπές κι διεισδυτικές ανθρώπινες περιγραφές σε μια χρονική στιγμή που όλοι μας βρισκόμαστε σε ένα διαρκές ψηφιακό ΔΕΠΥ, διαβάζουμε θραύσματα κειμένων στο κινητό κι έχουμε πλήρη αδυναμία συγκέντρωσης. Ένας άνθρωπος λοιπόν που έχει βρεθεί αντιμέτωπος με το άγχος του περιορισμένου χρόνου λόγω της ασθένειάς του, μας παίρνει από το χέρι με αυτό το βιβλίο και μας λέει, «Ηρέμησε, χαλάρωσε, κλείσε το κινητό σου σε ένα μακρινό σημείο, ακούμπησε το βιβλίο των 800 σελίδων στα πόδια σου και μην αγωνιάς πότε θα το τελειώσεις. Βυθίσου στην ανάγνωση, όπως έκανες μικρός με τα ρωσικά παραμύθια και τον Μιχαήλ Στρογκόφ, με τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι, μπορείς το έχεις κάνει σε πολύ πιο ανώριμη φάση της ζωής σου, άρα γίνεται» και ολοκλήρωσε χαρακτηριστικά, “πιο σημαντικό, μας δίνει με αυτό το βιβλίο ένα συγκινητικό μάθημα ζωής. Εμείς οι υγιείς που έχουμε όλη την ελευθερία και ανεξαρτησία του κόσμου, όπως λέει ο συγγραφέας, μαθαίνουμε από το Βασίλη ότι η ασθένεια και δη ο καρκίνος, μια λέξη ταμπού μέχρι πρότινος, δεν ισοδυναμεί με συνθηκολόγηση, αλλά μπορεί να γίνει με πείσμα, υπομονή και επιμονή απαρχή
έμπνευσης, δημιουργίας, άρα ζωής. Μας δείχνει δηλαδή πως να κάνουμε οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου, όπως λέει κι ο Εμπειρίκος.”

Ο βουλευτής Παύλος Γερουλάνος με μια εύστοχη, συγκινητική ομιλία καθήλωσε το κοινό: “…είτε περιγράφει μια σάλα από παλάτι της Ρωσικής αριστοκρατίας, είτε περιγράφει την χαριστική βολή σε ένα άλογο που χαροπαλεύει σε κάνει να ζεις την εμπειρία σε όλες της τις διαστάσεις. Και το εντυπωσιακό είναι ότι το κάνει με λίγες λέξεις. Άρα,η ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης από τον Βασίλη δεν αναπτύσσεται ούτε σαν ταινία του Αγγελόπουλου, ούτε καν σαν Άννα Καρένινα για να γεμίσει ο Βασίλης τις χίλιες σελίδες. Εκεί που επιλέγει ο Βασίλης να ρίξει φως, το κάνει τόσο ολοκληρωμένα έτσι που συμπληρώνει και την εικόνα των γεγονότων που επιλέγει να μην περιγράψει. Και άρα όταν πραγματεύεται μια τόσο σύνθετη ιστορία το κάνει εξαιρετικά αποτελεσματικά ώστε να μην σε βυθίσει σε ανούσιες πτυχές του θέματος απλά για να σου δείξει ότι τις ξέρει. (…)

…Είναι δύσκολο, πιστεύω, να πείσεις έναν άνθρωπο που εκτιμάει κάθε δευτερόλεπτο ζωής ότι είσαι ειλικρινά διατεθειμένος να καταλάβεις γιατί, όταν εσύ θεωρείς το κάθε δευτερόλεπτο δεδομένο. …

“Υπάρχουν περίοδοι
που η πλάση δεν αντέχει άλλο
το βάρος της ανθρώπινης υποκρισίας και σαχλαμάρας
όσο και αν αυτές αμπαλάρονται
σε επικαλύψεις σπουδαιοφάνειας,/
απροσμέτρητη η φαιδρότητα
όσο ο άνθρωπος
αρκείται να απολαμβάνει
άνοστους καρπούς.
Πόσο θα ήθελα
να ζήσω πάλι
στιγμές ευρωστίας,
τότε που η ενεργητικότητα
ξεχείλιζε από κάθε κύτταρο, συλλογίστηκα
αφήνοντας αποκαμωμένος το κορμί
να ξαποστάσει σε ένα κούτσουρο.”

Γι αυτό, όταν κλείνεις το βιβλίο θέλεις αμέσως να το ξανανοίξεις.”

Στη συνέχεια ο ιστορικός Τάσος Σακελλαρόπουλος (Υπεύθυνος των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη) μίλησε για την επίπονη έρευνα, για τη δυσκολία του εγχειρήματος. Τόνισε τη νωθρότητα της ελίτ της Ρωσικής αυτοκρατορίας και αντιπαρέβαλε το τότε με το σημερινό ρευστό σκηνικό. Ο λόγος του είχε όλη την αρτιότητα του γνωστικού του αντικειμένου κρατώντας πάντα στο προσκήνιο τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες ο συγγραφέας εργάστηκε όντας ασθενής.

Ο ζωγράφος, καθηγητής στην Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π. και πρώην βουλευτής Δημήτρης Σεβαστάκης με τον ιδιαίτερα θελκτικό του λόγο είπε: “Ο Βασίλης Σπηλιωτόπουλος ακουμπάει αφηγηματικά στην Ιστορία, όχι για να της «αναθέσει» τη δραματική, μυθοπλαστική ανάπτυξη του λογοτεχνικού κειμένου του, αλλά γιατί διεκδικεί από αυτήν το Χρόνο . Το ιστορικό εύρος γίνεται έτσι, ο προσωπικός, ο αποκλειστικά δικός του χρόνος.”

Τελευταίος πήρε τον λόγο ο συγγραφέας, ο οποίος αφού ευχαρίστησε όσους του παραστάθηκαν στη μακρά διαδικασία συγγραφής και έκδοσης του βιβλίου, έκανε ιδιαίτερη μνεία για την Τατιάνα Καταπαναγιώτη και την Ναταλία Κατηφόρη, οι οποίες βοήθησαν στην επικοινωνία του έργου του και αποπεράτωσε την ομιλία του λέγοντας:
“Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μεγάλους πρωταγωνιστές της ζωής μου, τους γιατρούς, οι οποίοι με βοήθησαν με μια ακόμη ευκαιρία σε ένα ενθαρρυντικό παρόν. Αλήθεια είναι πως το μυθιστόρημα το συνέγραψα, αλλά αντίστοιχα αυτό με διαμόρφωσε. Το βιβλίο αυτό είναι μια φωνή κατά της ανθρώπινης αλαζονείας, είναι η αποτύπωση της λαχτάρας μου για ζωή.”

Μετά την παρουσίαση ακολούθησε συγκέντρωση στο εστιατόριο του Μουσείου Μπενάκη. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του πνευματικού, επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου. Ανάμεσα στο μεγάλο πλήθος διακρίναμε τους κ.κ. Νούλη Μανώλη αντιπρόεδρο του Δ.Σ. Συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ, Τζωρτζίνα Έλληνα Γενική Γραμματέα Δ.Σ. Συλλόγου, «ΕΛΠΙΔΑ», Ψαλτοπούλου – Δημοπούλου Ντόρα μέλος του Δ.Σ., Πέγκυ Φιλίππου μέλος του Δ.Σ., Μαριάνθη Κωνσταντινάτου Υπεύθυνη Επικοινωνίας, Γιάννη Ρέτσο – Πρόεδρο του ΙΟΒΕ, Παύλο Βαρδινογιάννη, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, Ζωή Ράπτη, Αναστασία Σαρακάκη, Έφη Αβέρωφ, Ευάγγελο και Μαίρη Τουρνικιώτη, τον πρέσβη Αλέκο Φίλων, τον συγγραφέα Rodrigo Ray Rosa, τον Νίκο Διαμαντή Διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς και τη συζυγό του Ιωάννα, την Λίζη Καλλιγά, τον Αντώνη Καστρινάκη, τους Μανώλη και Φράνκα Χάρου, τον ακαδημαϊκό Κώστα και τη σύζυγο του Κατερίνα Συνολάκη, τον εκπρόσωπο τύπου του Αρχιεσπισκόπου Χάρη Κονιδάρη, τον μουσικό παραγωγό του 3ου προγράμματος Δαυίδ Ναχμία , τον ομότιμο καθηγητή οδοντιατρικής Γεώργιο Βουγιουκλάκη, τους δημοσιογράφους Γιάννη Πολίτη, Παναγιώτη Στάθη και τη σύζυγο του Αθανασία Πρωτοψάλτη, την συμπαθέστατη Μπήλιω Τσουκαλά, τους Λέων Μελά & Ντόλυ Μπουκογιάννη, τις Μαίρη & Φάνια Μπακάκου, την γλυκιά Εριέττα Μαυρουδή, την επιμελήτρια εκθέσεων Ελένη Αθανασίου, τον Σάμυ Φάη, τους Ανδρέα Μεταξά και Έρρικα Πλουμή, τους Σωτήρη και Ελένη Μακροπούλου, τον πάντα ευγενή Παύλο Κανελλόπουλο, την Τατιάνα Καραπαναγιώτη, την καθηγήτρια πανεπιστημίου –
ιστορικό Καίτη Τσίχλη – Αρώνη και τον σύζυγό της Γιάννη, τους Γιάννη & Μαλβίνα Σαραντίτη, τον Τάκη Παππά – πολιτικό αναλυτή και συγγραφέα, τον Γιάννη Περρωτή και φυσικά τον εξαίρετο Θοδωρή Κουλεδάκη –εκδότη της ΚΑΠΑ Εκδοτική.